အလွကိုယ္စီ

အလွကိုယ္စီ

ဖိုးလမင္းလည္း 
သူ႔အဆင္းႏွင့္အလင္းႏွင့္။
မီးတိုင္ငယ္လည္း 
သူ႔အရြယ္ႏွင့္အဆြယ္ႏွင့္။

စံပယ္ဖူးလည္း 

သူ႔ဂုဏ္ထူးႏွင့္ ငံုဖူးႏွင့္။

ပိေတာက္၀ါလည္း 

သူ႔အခါႏွင့္နံ႔သာႏွင့္။

ျမစ္ျပင္နက္လည္း 

သူ႔သိုင္းကြက္ႏွင့္ လိႈင္းယက္ႏွင့္။ 

 စမ္းေခ်ာင္းေခြလည္း 

သူ႔ေခ်ာင္းေရႏွင့္ေလာင္းေလွႏွင့္။

မည္သည့္အရာ မဆိုသာတည့္   

သူ႔မွာကိုယ့္မွာ အလွသာတည့္။

သဘာဝလွ်င္ အလွကိုယ္စီ  

 စြမ္းရည္ကိုယ္ငွ လက္ေဆာင္ငွ၏။

အလွပန္းတို႔ မျငင္ၿငိဳႏွင့္   

ဝန္တိုမႈသာမလွရာ၏။

သူ႔ဂုဏ္သူ႔သိန္ သူ႔အရိွန္ႏွင့္   

အခ်ိန္အခါ ေနရာေဒသ  

ဌာနအေလ်ာက္အေရးေရာက္သည္   

စြမ္းႏိုင္ေလာက္သူ ခ်ည္းပါတကား။ 

ဆရာတင္မိုး

ျမန္မာအဲရင္းအဖြဲ႕ (၂ဝ၁၅ ေမလ)