ဆရာဟူသည္

ဆရာမ်ား၏ေက်းဇူးကိုကဗ်ာမ်ားျဖင့္ေဖာ္က်ဴးအပ္ပါသည္။

ဆရာဟူသည္
 
ေရွးရႈေမတၱာ၊ ကရုဏာႏွင့္

နာနာက်င္က်င္၊ အျပစ္ျမင္တိုင္း

ဝမ္းတြင္မသို၊ ဟုတ္တိုင္းဆို၍

က်ိဳးလိုစိတ္က၊ ဆံုးမတတ္သူ

ဆရာဟူေလာ့......

ဆရာဟူသည္

ေလာကကိုပညာျဖင့္ အလွဆင္သူ
ေသာကကို ကရုဏာျဖင့္ေျဖေဖ်ာက္သူ
အမ်ားအက်ိဳးကို ကုိယ္က်ိဳးစြန္႔၍ ေဆာင္ရြက္တတ္သူ
ဆရာဟူ၏..........

ဆရာဟူသည္

အျမင့္ျမတ္ဆံုး ဥယ်ာဥ္မွဴးျဖစ္၏။
အႀကီးက်ယ္ဆံုး ဗိသုကာလည္းျဖစ္၏။
အႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ဆံုးေသာ အႏုပညာရွင္လည္းျဖစ္၏။
ေစတနာအေကာင္းဆံုးေသာ အလွဴရွင္လည္းျဖစ္၏။
သုိ႔ေသာ္....
ပစၥည္းဥစၥာမခ်မ္းသာ
တပည့္မရွား တစ္ျပားမရွိ
ပီတိကိုစား အားရွိပါ၏။

ဆရာဟူသည္

ပန္းခ်ိဳးသူမဟုတ္ ပန္းပ်ိဳးသူသာျဖစ္သည္။
ပန္းခ်ိဳးသူသည္ ပန္းတစ္ပြင့္ထဲကိုသာ ၾကည့္တတ္ၿပီး
ပန္းပ်ိဳးသူသည္ ပန္းခင္းတစ္ခုလံုးကို ၾကည့္တတ္သူျဖစ္သည္။

ဆရာဟူသည္

လမ္းနင္းသူမဟုတ္ လမ္းခင္းသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
လမ္းနင္းသူသည္ လမ္းတစ္ေၾကာင္းကိုသာ ၾကည့္တတ္ၿပီး
လမ္းခင္းသူသည္ ဘဝခရီးပန္းတိုင္အထိ ၾကည့္တတ္ပါသည္။

ဆရာဟူသည္

တူညီႏႈိင္းဆို
ျမင့္မိုရ္ေတာင္ဦး မကက်ဴးသည့္
ေက်းဇူးတရား ဘုရားႏွင့္ႏိႈင္း
တစ္ဂိုဏ္းတည္းျပ အနႏၱဂုဏ္ဝင္
ေက်းဇူးရွင္......

ဆရာဟူသည္

ပန္းပုဆရာႏွင့္တူေပသည္။
ပန္းပုဆရာတို႔သည္ လွပတင့္တင္ေသာ
နတ္သမီးရုပ္ကိုလည္းေကာင္း၊
ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ေသာ
ဘီလူးရုပ္တုကိုလည္းေကာင္း ပံုသြင္းထုလုပ္ႏိုင္စြမ္းသကဲ့သို႔
ဆရာတို႔သည္လည္း
မိမိတပည့္မ်ားအား ဘဝေရွ႕ေရးကို
ေကာင္းမြန္ေအာင္၊ ဆိုးဝါးေအာင္၊ ထူးခြ်န္ေအာင္၊ ည့ံဖ်င္းေအာင္
ဖန္တီးထုလုပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိၾကပါ၏။

ဆရာဟူသည္

ႀကီးမားဂုဏ္ရည္ နႏၱမည္ကာ
ကဗ်ာစာေပ ထုတ္ေဖာ္ေခ်လည္း
ျပည့္စံုမရွိ မမွီဘိသို႔
တုႏိႈင္းမမွီ ဆရာ့ဂုဏ္ရည္။

သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာမ်ားအားလံုးကို အစဥ္ရိုေသဝတ္တြားလွ်က္......

ေရးသားသူ....ဆက္ပိုင္ (ျမန္မာအဲရင္းအဖြဲ႕)