ဇူလိုင္(၁၉) နိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈၾကီး

ထိုေန႔က ဝန္ႀကီးမ်ားအစည္းအေဝးသည္ အတြင္းဝန္မ်ားရံုး အေဆာက္အဦး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ရံုးခန္းတြင္ ဂ ငယ္ပံု
အစည္းအေဝးစားပြဲ ႀကီး၌ နံနက္ ၁ဝ နာရီခန္႔အခ်ိန္တြင္ စတင္က်င္းပရာထိပ္စားပြဲ အလယ္၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
ထိုင္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ လက္ယာဖက္စားပြဲ ၌ သခင္ျမ ၊ ဦးရာဇတ္ ၊ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ ၊ဦးဘဝင္း ႏွင္႔ မန္းဘခိုင္တို႔
အစဥ္အတိုင္းသည္ လည္းေကာင္း ၊လက္ဝဲဘက္စားပြဲ ၌ ဝန္ႀကီးမ်ားအဖြဲ႕အတြင္းဝန္ဦးေရႊေဘာ္သည္လည္းေကာင္း ၊
ဦးဘဂ်မ္း ၊ဦးေအာင္ဇံေဝ ၊ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမ ၊ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး တို႔ အစဥ္အတိုင္းသည္လည္းေကာင္း ထိုင္ၾကၿပီးလွ်င္
လက္ယာဖက္ သခင္ျမတို႔ စားပြဲထိပ္ရိွ ကုလားထိုင္၌ အစည္းအေဝးတြင္ စဥ္းစားေသာကိစၥႏွင္႔သက္ဆိုင္သည္႔
ဝန္ႀကီးဌာန၏ အတြင္းဝန္က ထိုင္ရသည္။

နံနက္ ၁ဝ နာရီ မိနစ္ ၃ဝ ခန္႔တြင္ လူသတ္သမားမ်ားေရာက္လာခ်ိန္၌ ဝန္ႀကီးမ်ား အစည္းအေဝးတြင္ရိွေနေသာ
အလွည္႕က် အစိုးရအတြင္းဝန္မွာ ဦးအုန္းေမာင္ျဖစ္သည္။ ဦးအုန္းေမာင္ ေရာက္လာၿပီးသံုးေလးမိနစ္ခန္႔အၾကာတြင္
လူသတ္သမားမ်ား ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အစည္းအေဝးအစီအစဥ္အရထိုအခ်ိန္သည္ ဦးအုန္းေမာင္၏ အလွည္႕
မက်ေရာက္ေသး။ သံအမတ္ေဟာင္း (ထိုအခ်ိန္က အတြင္းဝန္) ဦးၾကင္၏အလွည္႕ ျဖစ္သည္။ ဦးအုန္းေမာင္က
မိမိတြင္ အျခားအေရးႀကီးေသာ ကိစၥတခု ရိွေနေသးေၾကာင္း ဦးၾကင္အားေျပာျပခြင္႔ပန္ၿပီးလွ်င္ အစည္းအေဝးသို႔
ဦးစြာလာ၍ သူေရးထားသည္႕ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး စီမံကိန္းအေၾကာင္း ရွင္းလင္းတင္ျပထားျခင္း ျဖစ္သည္။
အကယ္၍သာ အစည္းအေဝးအစီအစဥ္အတိုင္း စဥ္းစားျဖစ္လွ်င္(သို႔တည္းမဟုတ္) လူသတ္သမားမ်ား ငါးမိနစ္ခန္႔
ေစာ၍ ေရာက္လွ်င္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား လုပ္ႀကံခံရသည္႕ရင္နင္႔ဖြယ္ကိစၥတြင္ ဦးအုန္းေမာင္၏ အသက္တေခ်ာင္း
အဆစ္ပါသြားခဲ႔မည္ မဟုတ္ေပ။

ထိုေန႔က ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေသာ ေနရာသည္ လူသတ္သမားမ်ား ဝင္လာေသာတံခါးကို မ်က္ႏွာမူလ်က္ ျဖစ္သည္။
တံခါးေစာင္႔ရံုးေစကို ဖယ္ရွား၍ တံခါးကိုတြန္းၿပီးဝင္လာၾကေသာ စစ္ဝတ္စံုဝတ္ လူသံုးေလးေယာက္ကိုျမင္ရေသာ
အခါ ကၽြန္ေတာ္၏စိတ္၌ အေရးတႀကီးကိစၥတခုအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံသို႔ သတင္းပို႔ရန္လာျခင္းျဖစ္မည္ ၊ဒို႔လူေတြဟာ
နားမလည္ခ်က္ ဆိုးရြားလွေသးသည္ ၊ ဝန္ႀကီးမ်ား အစည္းအေဝးခန္းထဲ လာတာေတာင္ေသနတ္ေတြ အျပင္မွာ
မထားခဲ႔ဖူး ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား သူ႔လူေတြ ဤကဲ႔သို႔ ေနာက္မလုပ္ရန္ ဆံုးမထားပါဟုေျပာဦးမည္ စိတ္ကူးေနစဥ္ ေရွ႕ဆံုးမွ
ဝင္လာသူသည္ အစည္းအေဝးစားပြဲ ႀကီး၏ ဂ ငယ္ပံုအဝမွဝင္၍ အလယ္၌ေျခစံုရပ္ၿပီးလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အားစ၍
ပစ္ေလေတာ႔သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ထိုင္ရာမွထ၍ လက္ကာျပၿပီးလွ်င္ တခုခု ေအာ္၍ေျပာသည္။
ေကာင္းေကာင္းနားမလည္လိုက္ပါ။ လူသတ္သမားမ်ား ပစ္ခတ္ေနစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ သူ၏လက္ယာဖက္
ေနာက္ဆြယ္တြင္ရိွေသာ ရံုးစားပြဲသို႔သြားရာမေရာက္မီ စားပြဲ ၂ ခုအၾကား၌ က်ဆံုးခဲ႔ေလသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္အားစတင္ပစ္ခတ္ခ်ိန္၌ ဦးေရႊေဘာ္ႏွင္႔ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမတို႔သည္ျပတင္းေပါက္မွေက်ာ္၍အစည္းအေဝးခန္းမႏွင္႔
ကပ္လ်က္ရိွေသာ ဦးေရႊေဘာ္၏ ရံုးခန္းသို႔ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ၾကေလသည္။ကၽြန္ေတာ္သည္ ပစ္သည္ကို
ျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ေမွာက္၍ အိပ္ခ်လိုက္ၿပီးလွ်င္ လက္ဝဲဖက္တြင္ကပ္လ်က္ထိုင္ေနသူဦးေအာင္ဇံေဝ၏
လက္ကို ဆြဲ၍ခ်လိုက္သျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တၿပိဳင္တည္းေလာက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ၌ ေမွာက္လ်က္သား
ျဖစ္သြားၾကပါသည္။ 

အစည္းအေဝးခန္းႏွင့္ ႐ုံးခန္းမ်ားသို႔ အလြယ္တကူ သြားလာႏိုင္ေသာ သီးသန္႔ေလွကားငယ္ တစ္ခု
(အာဇာနည္မ်ားအား လုပ္ႀကံသူမ်ားမွ ထိုေလွကားမွ တက္ခဲ့သည္ဟု သိရသည္။)

လူသတ္သမားမ်ားသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင္႔ သခင္ျမတို႔ စားပြဲ ရိွ လူမ်ားအား ပစ္ၿပီး၍အားရမွကၽြန္ေတာ္တို႔ထိုင္ရာဖက္သို႔
ပစ္သျဖင္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား မဲ၍ပစ္ေနစဥ္ ဦးေရႊေဘာ္ႏွင္႔ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမတို႔ေျပးခ်ိန္ရခဲ႔သည္။ ဦးေအာင္ဇံေဝႏွင္႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ၌လဲလ်က္ရိွေနသျဖင္႔ က်ၿပီထင္၍မ်ားမ်ားအပစ္မခံရ။ ထိုင္လ်က္ရိွေနသူမ်ားကိုသာ
အာရံုျပဳ၍ ပစ္ခတ္ၾကသည္။ ထိုင္သူမ်ားအားအေတာ္အားရေလာက္ေအာင္ ပစ္ခတ္ၿပီးသည္႕ေနာက္ စားပြဲဝိုင္း
အလယ္၌ဝင္၍ ပစ္သူသည္ ဒူးေထာက္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဖက္သို႔ ေဝွ႔ရမ္းပစ္ခတ္ေသးသည္။ ထိုသို႔ ပစ္ခ်ိန္တြင္
ကၽြန္ေတာ္၏ လက္ယာဖက္လက္သူၾကြယ္ထိပ္ကို ထိမွန္ခဲ႔ေလသည္။ အုတ္နံရံမွ ျပန္၍ဝင္လာေသာက်ည္ဆံ
ျဖစ္သည္ဟု ယူဆခဲ႔ပါသည္။ အပစ္အခတ္မ်ားရပ္စဲ၍ လူသတ္သမားမ်ား ျပန္ဆုတ္စဥ္ အခန္းတြင္းမွ မထြက္ေသးမီ
ဦးေအာင္ဇံေဝသည္အိပ္ေနရာမွ ထထိုင္ၿပီး ” ေသကုန္ၾကၿပီ ၊ ေသကုန္ၾကၿပီ ” ဟု ထိမွန္ၾကသူမ်ားအား
လက္ညိႈးညႊန္၍ ဝမ္းနည္းပက္လက္ညည္းညဴေနသျဖင္႔ ထပ္ပစ္ေနဦးမည္ဟုေျပာၿပီးဆြဲလိုက္မွ ျပန္လွဲခ်လိုက္ပါသည္။
(အထက္ပါေျပာစကားမ်ားမွာ ဝန္ႀကီးဦးဘဂ်မ္းကုိယ္တိုင္ႀကံဳေတြ႕မႈမ်ားကိုေရးသားေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္။)
.......................................................................................................................... 

ဝန္ႀကီးဦးေအာင္ဇံေဝ၏ေျပာျပခ်က္မ်ားကိုဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဂ်ဴလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁ဝ နာရီခန္႔တြင္ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္ တခဏတာမွ် ခံစားလိုက္ရေသာ
အေတြ႕အႀကံဳႏွင္႔ အနိဌာရံုျမင္ကြင္းမွာ ကၽြႏု္ပ္၏ တသက္တာတြင္ မည္သည္႕နည္းႏွင္႔မွ် ေမ႔၍ မရႏိုင္ေတာ႔ေပ။

ေသနတ္သံမ်ား စဲသြားၿပီးေနာက္ လူသတ္သမားမ်ားထြက္သြား၍ အသံပလံမ်ား ဆိတ္ၿငိမ္သြားေသာအခါတြင္မူ
ကၽြႏု္ပ္ႏွင္႔ ဝန္ႀကီးဦးဘဂ်မ္းတို႔သည္ ဝမ္းလ်ားေမွာက္ေနရာမွ ထၿပီး စားပြဲ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည္႕မိၾကသည္။
ကၽြႏု္ပ္မွတ္မိေသာျမင္ကြင္းကို ေဖာ္ျပရလွ်င္ ေပ ၄ဝ ခန္႔မွ်ရိွေသာ ခန္းမႀကီးတခုလံုး ဆီးႏွင္းမ်ား က်သကဲ႔သို႔
ယမ္းေငြ႕မ်ား တေထာင္းေထာင္းႏွင္႔ ဖံုးလႊမ္းေနၿပီး က်ည္ဆံမ်ားကလည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ျပန္႔ႀကဲ၍ေနေပသည္။

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း ( ထိုစဥ္က စပတ္လမ္း ) ဖက္သို႔ မ်က္ႏွာျပဳထားေသာ ဂငယ္သ႑ာန္ စားပြဲထိပ္ႏွင္႔ ခပ္လွမ္းလွမ္း
ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ တံုးလံုးလဲလ်က္ၿငိမ္သက္ေနသည္။ 

အာဇာနည္တို႔လုပ္ၾကံခံရျပီးေနာက္ျမင္ရသည့္ ဝန္ၾကီးရုံး အစည္းအေဝးခန္းမ(ဘယ္ဘက္ပံု)
ယခုထိုအခန္းကို ဘုရားခန္း အျဖစ္ ျပင္ဆင္ထားသည္ကိုေတြ႔ရစဥ္။ (ညာဘက္ပံု)

စားပြဲလက္ယာဖက္တြင္ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး စဝ္စံထြန္းက သူ၏ ကုလားထိုင္ေပၚတြင္ပင္ထိုင္လ်က္ စားပြဲေပၚသို႔
ကုန္း၍လက္ေထာက္ထားၿပီး ပါးစပ္မွ ေသြးမ်ား ယိုစီးက်ေနသည္။ စားပြဲ လက္ဝဲဖက္တြင္ ထိုင္ေနၾကေသာဝန္ႀကီး
သခင္ျမသည္ စားပြဲထိပ္ လက္ဝဲဖက္ေထာင္႔ စားပြဲေအာက္နား၌ ေမွာက္လ်က္လဲေနရာေသဆံုးေနၿပီဟု ယူဆရသည္။
ဝန္ႀကီး မစၥတာ ရာဇတ္ ၊ ဝန္ႀကီး ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ ၊ ဝန္ႀကီး ဦးဘဝင္းႏွင္႔ဝန္ႀကီး မန္းဘခိုင္တို႔သည္ သူတို႔ထိုင္ၿမဲ
ကုလားထိုင္မ်ားတြင္ေခါင္းငိုက္စိုက္က်လ်က္ ၿငိမ္သက္ေနၾကသည္။

မစၥတာ ရာဇတ္ႏွင္႔ ဒီဒုတ္ဦးဘခ်ိဳတို႔ ႏွစ္ဦးတည္းသာ မေသဆံုးၾကေသးပဲ အနည္းငယ္စီ အသက္ရႈရိႈက္လႈပ္ရွားေနသည္။
စားပြဲ၏ လက္ယာဖက္ ကၽြႏု္ပ္ႏွင္႔ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး အၾကားတြင္ထိုင္ေနေသာဝန္ႀကီး ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမႏွင္႔
စားပြဲထိပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လက္ယာဖက္တြင္ထိုင္ေနေသာအတြင္းဝန္ဦးေရႊေဘာ္တို႔ ႏွစ္ဦးစလံုးမွာ
အျပင္ဖက္သို႔ အခ်ိန္မီေရာက္ရိွသြားႏိုင္ခဲ႔ၾကသျဖင္႔အသက္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္သြားခဲ႔ၾကသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လက္ဝဲဖက္တြင္ထိုင္ေသာတတိယအတြင္းဝန္ ဦးအုန္းေမာင္မည္သည္႕ပံုစံျဖင္႔
ေသဆံုးေနသည္ကိုမူ ကြ်ႏု္ပ္မွတ္မိေတာ႔ပါ။
(ဝန္ႀကီးဦးေအာင္ဇံေဝကိုယ္တိုင္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့သည့္အတိုင္းေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။)
.....................................................................................................................
ဆက္လက္ၿပီးေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမ၏သားျဖစ္သည္ဦးမ်ိဳးေအာင္၏ေျပာျပခ်က္မ်ားကိုေဖာ္ျပပါမည္။

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ နံနက္ ၁၁ နာရီ။ ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး မိုးသားေတြနဲ႔ မည္းေမွာင္ေနတယ္။
မိုးကေတာ့ တဖြဲဖြဲရြာလိုက္၊ သည္းလိုက္။

အေဖ ဒီေန႔႐ံုးမွာ အစည္းအေဝးရွိလို႔ ေစာေစာသြားတယ္။ အိမ္မွာ အေမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကေလးေတြပဲရွိတယ္။
ခဏၾကာေတာ့ တယ္လီဖုန္းသံၾကားတယ္။ အမႀကီးက ဖုန္းကို နားေထာင္ေတာ့ “ဝန္ႀကီး႐ံုးခန္းကို ေခ်ာေခ်ာ
ေမာေမာျပန္ေရာက္ပါတယ္” လို႔ေျပာၿပီး ျပန္ခ်သြားတယ္။ အစ္မႀကီးက အေမကိုေျပာၿပီး ႐ံုးကိုဖုန္းျပန္ဆက္ေတာ့
ေခၚလို႔မရဘူး။ ဘာမွန္းမသိေပမယ့္ တစ္ခုခုေတာ့ျဖစ္ၿပီလို႔ စိတ္ထဲမွာ ထင့္သြားၾကတယ္။

ေန႔လယ္က်မွ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ သတင္းဆုိးႀကီးကို ၾကားရတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆာင္ဆန္းနဲ႔ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕လုပ္ႀကံခံရတယ္တဲ့။ အေဖပါ၊ မပါ ခ်က္ခ်င္းမသိေသးဘူး။
ေနာက္မွ ႐ံုးကဖုန္းဆက္ေျပာတယ္။ အေဖအသက္ေဘးမွ လြတ္ေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေသဆံုးသူမ်ားအတြက္
မေဖာ္ျပႏုိင္တဲ့ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈကို ခံစားရတယ္။

အေဖအိမ္ျပန္မေရာက္ခင္ ညေနကပင္ လက္နက္ကိုင္ရဲတပ္သား အနည္းငယ္ လံုၿခံဳေရးအတြက္ဆုိၿပီး
အိမ္ေရာက္လာတယ္။ အေဖအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေတာ္ညဥ့္နက္ေနၿပီ။ အစ္မႀကီးက အေဖကိုဖက္ၿပီး
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေကာပါသလားလို႔ေမးတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပါတယ္ေျပာေတာ့ “ေဖေဖႏိုင္ငံေရး မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့” လို႔ဆိုၿပီး
ငိုေျပာတယ္။ အေဖက “သမီး.. ခုအခ်ိန္ဟာ ပိုအေရးႀကီးတယ္။ တုိင္းျပည္မွာအာဏာလိုခ်င္တဲ့သူေတြက
မ်ားေနတယ္။ ေရွးတုန္းကလို ရွင္ဘုရင္ကိုသတ္ရင္ ရွင္ဘုရင္ ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ေနၾကတယ္။ ေရွ႕ဘာျဖစ္မလဲ
မသိေသးဘူး” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ အေဖ့ၾကည့္ရတာ စိတ္ေတြမတည္ၿငိမ္၊ အေတာ္လႈပ္ရွားေနပံုရတယ္။
ခုေခတ္ဆရာဝန္ႀကီးေတြအဆိုရ (trauma) ျဖစ္တာေပါ့။ ဒီေန႔မနက္ပဲ အစည္းအေဝးမွာအတူထိုင္စကားေျပာၾကၿပီး
ခ်က္ခ်င္းႀကီး မ်က္စိေရွ႕မွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ေသြးအရဲရဲနဲ႔ ေသဆံုးသြားတာျမင္ရေတာ့
စိတ္ေတြေခ်ာက္ခ်ားၿပီး ေသြးလန္႔ေနမွာေပါ့။

ေနာက္မွ အေဖက စိတ္ကိုထိန္းၿပီး မနက္ကျဖစ္စဥ္ကို ေျပာျပတယ္။ အရင္တုန္းက ဘုရင္ခံရဲ႕
အတုိင္ပင္ခံေကာင္စီ (Governor's Executive Council) အစည္းအေဝးကို အလံုလမ္းမွာရွိတဲ့ ဘုရင္ခံအိမ္ေတာ္
(မဆလေခတ္ လႊတ္ေတာ္ဝင္းရွိ ယခင္သမၼတ အိမ္ေတာ္)မွာလုပ္တယ္။
ဘုရင္ခံကိုယ္တုိင္လည္း ဥကၠ႒အေနနဲ႔ ထုိင္တယ္။
တကယ္ေတာ့ ဘုရင္ခံနဲ႔ ေကာင္စီဆုိတာ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕ (Cabinet) ပါပဲ။

လြတ္လပ္ေရးရခါနီးေတာ့ ဘုရင္ခံက အစည္းအေဝးမတက္ေတာ့ဘူး။ ဒုဥကၠ႒ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကဦးေဆာင္ၿပီး
အတြင္းဝန္မ်ား႐ံုး (Secretariate) (ယခင္ဝန္ႀကီးမ်ား႐ံုး)မွာ တစ္ပတ္တစ္ႀကိမ္လုပ္တယ္။
ပံုမွန္မွာ အစည္းအေဝးကို ဇူလုိင္လ ၁၆ ရက္မွာလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားေပမယ့္ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးနဲ႔တုိက္ေနလို႔
၁၉ ရက္ စေနေန႔ကိုေရႊ႕ၿပီး ေခၚလိုက္တာျဖစ္တယ္။

အစည္းအေဝးလုပ္တဲ့ ခန္းမႀကီးက (ဂ)ပံုသဏၭာန္ (U shape) ျဖစ္တယ္။
စားပြဲရဲ႕ အလယ္တည့္တည့္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကထုိင္ၿပီး
စားပြဲရဲ႕ ဘယ္ဘက္မွာ ဝန္ႀကီးမ်ားအဖြဲ႕အတြင္းဝန္ဦးေရႊေဘာ္ (ICS) ထုိင္တယ္။
ေနာက္ၿပီး ဝန္ႀကီးဦးဘဂ်မ္း၊ ဦးေအာင္ဇံေဝ၊ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမနဲ႔ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး စပ္စံထြန္းတုိ႔ ထုိင္ၾကတယ္။
စားပြဲရဲ႕ညာဘက္ မွာ ဝန္ႀကီးသခင္ျမ၊ ဦးရာဇာတ္၊ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိ၊ ဦးဘဝင္းနဲ႔ မန္းဘခုိင္တုိ႔ အစဥ္အတုိင္း
ထုိင္ၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဝန္ႀကီးေျခာက္ဦးပါတယ္။

အစည္းအေဝးက ၁ဝ နာရီ ၁ဝ မိနစ္ေလာက္မွာစတယ္။ နာရီဝက္ခန္႔အၾကာမွာ စစ္ဝတ္စံုဝတ္ထားတဲ့
ေသနတ္ကိုင္ေလးေယာက္ဆင္နားရြက္တံခါးကိုဖြင့္ၿပီး အစည္းအေဝးခန္းထဲကို ႐ုတ္တရက္ဝင္လာတယ္။
ေရွ႕ဆံုးက ဝင္လာတဲ့ ေသနတ္သမားက (ဂ)ပံုစံစားပြဲ အလယ္မွာ ေျခစံုရပ္၊ ေနရာယူၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို
တည့္တည့္ခ်ိန္စပစ္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ထုိင္ရာကထၿပီး လက္ကာျပတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း တစ္ခုခုေအာ္ေျပာတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ တျခားေသနတ္သမားေတြကပါေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြနဲ႔ တရစပ္ပစ္ခတ္ေနေတာ့ ေသနတ္သံကလြဲၿပီး
ဘာသံမွမၾကားရေတာ့ဘူး။ ေသနတ္သမားေတြဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုပစ္ၿပီး ညာဘက္မွာရွိတဲ့ လူေတြဆီကို သဲသဲမဲမဲ
ပစ္တယ္။ ေနာက္ဘယ္ဘက္ကလူေတြကို ဆက္ပစ္တယ္။
အစည္းအေဝးခန္းတစ္ခုလံုးဟာလည္း မီးခိုးေတြနဲ႔ျပည့္ေနတယ္။

အဲဒီအခိုက္အတန္႔ေလးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္မွာရွိတဲ့ အတြင္းဝန္ဦးေရႊေဘာ္နဲ႔ ဝန္ႀကီးေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမတုိ႔ဟာ
႐ုတ္တရက္ထၿပီး ျပတင္းေပါက္ရွိရာကို ေျပး၊ ျပတင္းေပါက္ကိုေက်ာ္၊ တံစက္ၿမိတ္အတုိင္း ကပ္ၿပီးေလွ်ာက္ၿပီး
ဦးေရႊေဘာ္႐ံုးခန္းမွာ ေခတၱၿငိမ္ေနလုိက္တယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဝန္ႀကီးဦးဘဂ်မ္းက ထုိင္ရာမွၾကမ္းျပင္ကို
လွဲခ်လိုက္ၿပီး သူနဲ႔ကပ္ထုိင္ေနတဲ့ ဝန္ႀကီးဦးေအာင္ဇံေဝရဲ႕ လက္ကိုဆြဲခ်ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ၾကမ္းျပင္မွာ
ေမွာက္ေနလုိက္တယ္။ ေသနတ္သမားမ်ားဟာမတ္တတ္ရပ္ အားရပါးရပစ္ၿပီးေနာက္ ဒူးေထာက္လ်က္ စားပြဲမ်ား
ေအာက္ရွိလူမ်ားကို ေဝွ႕ရမ္းပစ္ခတ္လိုက္ေသးတယ္။ က်ည္ဆည္တစ္ေတာင့္က ဝန္ႀကီးဦးဘဂ်မ္းရဲ႕
ညာဘက္လက္သူႂကြယ္ထိပ္ကို လာမွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကံေကာင္းလို႔ ဒဏ္ရာမျပင္းထန္ဘူး။
ဒီေလးေယာက္ဟာ သတိရွိၿပီး ကံေကာင္းလြန္းလို႔ အသက္ေဘးမွလြတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကတယ္။
က်န္တဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဝန္ႀကီးေျခာက္ေယာက္ကေတာ့ အားလံုးသိတဲ့အတုိင္း ေနရာမွာပင္ က်ဆံုးခဲ့ရရွာတယ္။

အေဖက အတြင္းဝန္ ဦးေရႊေဘာ္႐ံုးခန္းေရာက္ေတာ့ အေျခအေနကိုေစာင့္ၿပီး ဘုရင္ခံဆီ တယ္လီဖုန္းဆက္
သတင္းပို႔တယ္။ အဲဒီတုန္းက ဘုရင္ခံက Sir Hubert Rance ။ ဘုရင္ခံက ခ်က္ခ်င္း ေမာ္ေတာ္ကားနဲ႔ လံုၿခံဳေရးပါ
ထည့္လႊတ္လုိက္တယ္။ အေဖနဲ႔ ဝန္ႀကီးဦးေအာင္ဇံေဝတုိ႔ ဘုရင္ခံအိမ္လုိက္သြားတယ္။
ဟိုေရာက္ေတာ့ trauma ေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္စလံုး စကားေကာင္းေကာင္းမေျပာႏုိင္ၾကဘူး။
ဘုရင္ခံက ရိပ္မိၿပီး Cognac နဲ႔ ဖန္ခြက္ႏွစ္ခြက္ခ်ေပးတယ္။ နည္းနည္းစီေသာက္ၿပီးမွ ႏွစ္ေယာက္သား
ေျပာႏိုင္ဆိုႏုိင္ျဖစ္လာတယ္။ ဘုရင္ခံက တိုင္းျပည္အေျခအေနကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ အစုိးရအဖြဲ႕ အျမန္ဆံုးဖြဲ႕ဖို႔
ညႊန္ၾကားတယ္။ အေဖက သခင္ႏုနဲ႔တုိင္ပင္ၿပီးလုပ္စရာကိစၥေတြကို အျမန္ဆက္လုပ္ၾကတယ္။

အေဖက လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးဝန္ႀကီးပါ။
ဒါေပမဲ့ ဝန္ႀကီးဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ျပည္ပခရီးသြားေနလို႔ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးတာဝန္ကို ယူထားရတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က ဗိုလ္တေထာင္ရွိ စစ္လက္နက္ပစၥည္းတပ္က လက္နက္ေတြ ေပ်ာက္တဲ့ကိစၥကို စံုစမ္းေနဆဲျဖစ္တယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုလုပ္ႀကံမယ့္ ေကာလာဟလ သတင္းေတြျပန္႔ေနတယ္။ ပုလိပ္မင္းႀကီး
ဦးေအာင္ခ်ိန္(ရဲခ်ဳပ္)က ဂဠဳန္ဦးေစာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မသကၤာဖြယ္သတင္းေတြ ရေနတယ္လို႔ သတင္းပို႔တယ္။
ဒါေၾကာင့္ မႈခင္းရဲတပ္ဖြဲ႕ကလည္း ေအဒီလမ္းမွာရွိတဲ့ ဂဠဳန္ဦးေစာရဲ႕ အိမ္အဝင္အထြက္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။
ဒါနဲ႔ အေဖက ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးအေနနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လံုၿခံဳေရးအတြက္ အတြင္းဝန္မ်ား႐ံုးဂိတ္မွာ လက္နက္ကိုင္ရဲေတြ
ခ်ထားလိုက္တယ္။ ယခင္က လံုၿခံဳေရးမထားဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကံၾကမၼာကျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တစ္ေန႔မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က
အတြင္းဝန္႐ံုး လံုၿခံဳေရးဂိတ္က လက္နက္ကိုင္ရဲေတြကို ေတြ႕သြားတယ္။ ဒါေတြဘယ္သူခ်ထားတာလဲလုိ႔ေမးေတာ့
အပါးေတာ္ၿမဲ (P.A) ဗိုလ္ထြန္းလွကျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမကလံုၿခံဳေရးအတြက္ခ်ထားတာလို႔ေျပာလုိက္တယ္။

ဒီေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အေဖ့ကိုေခၚၿပီး “ကၽြန္ေတာ့္ကို မုန္းရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သတ္လိမ့္မယ္။
ဦးျမကိုမုန္းရင္ ဦးျမကိုသတ္လိမ့္မယ္။ တစ္ဖြဲ႕လံုးေတာ့ သတ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ မလိုပါဘူး” လို႔ ေျပာေတာ့ အေဖက
လက္နက္ကိုင္ ရဲေတြကို ႐ုပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က သူ႔ကိုယ္သူယံုတယ္။ သူဟာ ျပည္သူအတြက္၊
လြတ္လပ္ေရးအတြက္၊ ေန႔မအားညမနားလုပ္ေနတဲ့လူ။
ငါ့လိုလူ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း မတရားမလုပ္တဲ့သူကိုဘယ္သူက ဘာႀကံမွာလဲ။
သူ႔ကို မုန္းလို႔ သတ္မယ့္သူမရွိလို႔ ယံုၾကည္တယ္။ သူ႔အတြက္ လံုၿခံဳေရးထားတာ လုံးဝမႀကိဳက္။
သူ႔ကားေပၚမွာ တပ္ၾကပ္တစ္ေယာက္သာ လိုက္ခြင့္ျပဳတယ္။

လံုၿခံဳေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ စစ္တပ္ကလည္း သတင္းေတြရလို႔ ဗိုလ္မွဴးစိန္မွန္က တပ္ရင္း(၆)က တပ္စုတစ္စုကို
လုပ္ႀကံမႈျဖစ္မယ့္ ၁၉ ရက္ ေန႔လယ္ ၂ နာရီမွာ ဂဠဳန္ဦးေစာအိမ္ကို ဝင္ရွာဖို႔ အားလံုး အဆင္သင့္လုပ္ထားၿပီး
ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ရန္သူကို ေလွ်ာ့တြက္လို႔ ရန္သူရဲ႕ လက္ဦးမႈကို ခံလိုက္ရၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဝန္ႀကီးမ်ား အသက္
ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတယ္။ အစုိးရအဖြဲ႕ကို လုပ္ႀကံမယ္ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သတင္းေတြ၊ ေကာလာဟလေတြ ထြက္ေန
တာေတာ့ ၾကားေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေလာက္ရက္ရက္စက္စက္လုပ္လိမ့္မယ္၊
ျမန္ျမန္လုပ္လိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ မထင္ၾကဘူး။

ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီးမွာ ဥပေစဒကကံ မထုိက္လို႔ေသေဘးက လြတ္ေျမာက္ခဲ့သူ ပုဂၢိဳလ္ေလးဦးရွိတယ္။
သူတုိ႔ကေတာ့ ....
(၁) ဝန္ႀကီး ဦးဘဂ်မ္း၊
(၂) ဝန္ႀကီး ဦးေအာင္ဇံေဝ၊
(၃) ဝန္ႀကီး ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမ၊
(၄) အတြင္းဝန္ ဦးေရႊေဘာ္တို႔ျဖစ္တယ္။

သူတုိ႔ဟာ အတိတ္ကံေကာင္းလုိ႔ ေသေန႔မေစ့ ေသေဘးမွလြတ္ေျမာက္ခဲ့ေပမယ့္ သူတုိ႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား
သူတုိ႔မ်က္စိေအာက္မွာ က်ဆံုးသြားတဲ့ အနိ႒ာ႐ံုျမင္ကြင္းကိုေတာ့ တစ္သက္ေမ့ေပ်ာက္မည္မဟုတ္ပါ။
ႏွစ္စဥ္ အာဇာနည္ေန႔ေရာက္ရင္ ျပည္သူအားလံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆာင္ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကို
လြမ္းဆြတ္သတိရၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔အတူ အစည္းအေဝးလုပ္ေနၿပီး လုပ္ႀကံမႈႀကီးက လြတ္ေျမာက္၍
ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ခဲ့သူေတြအေၾကာင္း သိသူနည္းပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေဆာင္းပါးကိုေရးၿပီး မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။

(ဝန္ႀကီးေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမသည္ ၁၉၅၃ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ၁၄ရက္တြင္ ႏွလုံးေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္သြားၿပီး
ေဆာင္းပါးရွင္ ဦးမ်ဳိးေအာင္သည္ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမ၏ ဆ႒မေျမာက္သားျဖစ္သည္။) 

အာဇာနည္ေန႔ကိုမေမ့ေသာ.....
ျမန္မာအဲရင္းအဖြဲ႕ (၂ဝ၁၅ ဇူလုိင္)