အေဖဆိုသည္မွာ. . .

 ဟိုး........
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္ ကေလးေလးဘဝ
စကားေျပာတတ္စ အရြယ္တုန္းကေပါ့
အေဖနဲ႔ အေမကေမးတယ္။

ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ဘယ္သူ ့ကိုပိုခ်စ္သလဲတဲ့။
ကြ်န္ေတာ္ ေျဖတယ္ ''ေမေမ့ကို ပိုခ်စ္တယ္''
အေမကျပံဳးၿပီးအေဖ့ကိုၾကည့္တယ္။
အေဖကေတာ့ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပံဳးျပံဳးႀကီးၾကည့္ေနေလရဲ့. . .
အဲဒီလူထူးဆန္းႀကီးအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းေသးေသးေလးနဲ႔
စဥ္းစားလို့မရခဲ့ဘူး. . . .

ဒီလိုနဲ ့. .
ကြ်န္ေတာ္အေဝးေရာက္ခဲ့တယ္။
အျပံဳးတုေတြၾကားကြ်န္ေတာ္ယဥ္ပါးလာေတာ့
အေဖ့အျပံဳးကို ျပန္ျမင္လာတယ္. .

အေဖရယ္. . .
အေမ့ကိုပိုခ်စ္တယ္ေျပာေတာ့
အေဖတကယ္ေပ်ာ္လို႔ၿပံဳးခဲ့တာလား. . .
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲစို႕နင့္ေနတယ္။

ဟုတ္တယ္. . အေဖဆိုတာ. . .
ခံစားခ်က္ကိုမ်ိဳသိပ္ ကြ်န္ေတာ္တို့အိပ္မက္ေတြ အေရာင္လက္ဖို့
တိတ္တိတ္ကေလး ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့သူ. . .

ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က မိသားစုထမင္းဝိုင္းေလး
ခုျပန္ေတြးတိုင္း မ်က္ရည္ဝဲတယ္။
တစ္ခါတစ္ရံခ်က္ျဖစ္တဲ့ ၾကက္သားဟင္းခ်က္တဲ့ေန႔ကေလးေပါ့
အေမကအသည္းအျမစ္ကေလးကို အေဖ့ပန္းကန္ထဲဦးခ်တယ္။

အေဖရယ္ေလ. . .
အသည္းအျမစ္ေလးကို ေလးပိုင္းပိုင္း
ကြ်န္ေတာ္တို့ေမာင္နွစ္မေလးေယာက္ကို
မ်ွေပးၿပီး ၾကက္ေျခေထာက္နဲ့လည္ပင္းရိုးကို
သူ ့ပန္းကန္ထဲထည့္စားတယ္။

ကြ်န္ေတာ္အေဖ့ကိုေမးတယ္။
အေဖကဘာလို့အရိုးေတြစားတာလဲလို့
အေဖကျပံဳးျပံဳးႀကီးေျဖတယ္။
အေဖက အရိုးေတြႀကိဳက္လို႔ေပါ့ သားရယ္တဲ့။
အဲဒီလူထူးဆန္းႀကီးအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းေသးေသးေလးနဲ့
ေတြးမရခဲ့ဘူး။

ေအခု မုသားေတြၾကား 
ကြ်န္ေတာ္အသားက်လာေတာ့
အေဖ့စကားသံေတြျပန္ၾကားတယ္။
အေဖရယ္. . .အေဖၾကိဳက္တဲ့ အရိုးေတြက
တကယ္မ်ားခ်ိဳၿမိန္ခဲ့တာလား။

ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲစို့နင့္လာတယ္။
ဟုတ္တယ္. . . အေဖဆိုတာ. . .
ဆူးခင္းလမ္းေပၚ ရဲရဲေလ်ွာက္
ကြ်န္ေတာ္တို့ဘဝေတြ အေရာင္ေတာက္ဖို့
မိုးေကာင္ကင္ကို ေဖာက္ခဲ့တဲ့သူ. . .

ငယ္ငယ္က အေမ့လက္ဖုဝါးေလးနဲ႔ေဆာ့ကစားေနတုန္း
အေဖကသူ႕လက္ဖဝါးကိုထိုးေပးခဲ့ဖူးတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။
မကိုင္ခ်င္ဘူး အေဖ့လက္ေတြကၾကမ္းတယ္။
အေဖက ကြ်န္ေတာ့ပါးေလးေမႊးေမႊးေပးၿပီး
ေပါက္တူးတစ္လက္နဲ့ လယ္ေတာထြက္သြားတယ္။
အဲဒီလူထူးဆန္းႀကီးအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းေသးေသးေလးနဲ့
ေတြးလို့မရခဲ့ဘူး. . .

ဒီေန့ ေလာကလမ္းထဲ
စမ္းတဝါးဝါးနဲ့ ေငြတြင္းကနက္တယ္
အေဖ့လက္ဖဝါးေတြ ဘာေၾကာင့္ၾကမ္းလဲ ကြ်န္ေတာ္သိၿပီ။

ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲ စို့နင့္လာတယ္။
ဟုတ္တယ္ အေဖဆိုတာ
ၾကယ္တစ္စင္းလို မမွိတ္မသုန္အလင္းနဲ့
ကြ်န္ေတာ္တို့နင္းဖို့ ဘဝကို ေျမလိုခင္းေပးခဲ့တဲ့သူ. . .

မေနကေတာ့
အေမ့အိမ္ေလး ကြ်န္ေတာ္ အေျပးေရာက္ခ့ဲမိတယ္
ငါ့သားအေနအစားဆင္းရဲလာတယ္ အသားဟင္းေလးခ်က္ပါတဲ့. . .

အေဖ့စကားသံေတြကမပီျပင္ဘူး
အေဖ့သြားေတြ အရင္လို အစီအရီမရွိၾကေတာ့ဘူးေလ
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အေမၾကက္သားဟင္းခ်က္တယ္
ထမင္းဝိုင္းေလးက အရင္လို လူမစံုေတာ့ဘူး
အေမကေတာ့ ဝတၱရားမပ်က္ အေဖ့အတြက္ ဦးခ်ၿမဲ
အသည္းအျမစ္ကေလးပါပဲ. . .

အေဖရယ္ေလ
တုန္တုန္ရင္ရင္ သူ့လက္ကေလးနဲ႕
ကြ်န္ေတာ့္ပန္းကန္ထဲ ထည့္ဖို့ျပင္ေနေလရဲ့
ကြ်န္ေတာ္အေဖ့လက္ ရွံဳ့ရွံဳ့ေလးကိုဖြဖြကိုင္ၿပီး အေဖစားပါအေဖရယ္လို ့ ေျပာမိတယ္
ကြ်န္ေတာ့္ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေတြ တလိမ့္လိမ့္ စီးက်လာတယ္။

ကြ်န္ေတာ္အေဖ့ကို လက္အုပ္ကေလးခ်ီလိုက္ၿပီး
အေမ့ဘက္လွည့္လို့ ေျပာလိုက္တယ္။
''အေမ အဲဒီၾကက္ေျခေထာက္နဲ့လည္ေခ်ာင္းရိုး
ကြ်န္ေတာ့ပန္းကန္ထဲထည့္ေပးပါ ''
အေဖက ကြ်န္ေတာ့္ကိုျပံဳးျပံဳးႀကီးၾကည့္ေနေလရဲ့
မ်က္ဝန္းမွာေတာ့ မ်က္ရည္စေတြနဲ့. . .

ကြ်န္ေတာ္အေဖ့လည္ပင္းေလးကို ေမႊးေမႊးေပးရင္း တစ္ခ်က္ရွိုက္လိုက္မိတယ္။
ဟုတ္တယ္. . .အဲဒီလူထူးဆန္းႀကီးအေၾကာင္း
ကြ်န္ေတာ္ ဒီေန့ေကာင္းေကာင္းသိခဲ့ပါၿပီ. . . .။
ရွိခိုးဦးခ်ကန္ေတာ့ပါရေစ အေဖ။

ေလာကႀကီးကိုအလွဆင္ေနေသာဖခင္ေမတၱာကိုုတမ္းတလွ်က္.....

ျမန္မာအဲရင္းအဖြဲ႕(၂ဝ၁၅၊ ေမလ)