တို႔တုိင္းျပည္

တို႔တိုင္းျပည္

ထလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔
တို႔ရြာ တို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမဝယ္

ေစတီ စပါး၊ မ်ားလည္း မ်ား၏။

မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္
ယာစကာမ်ဳိး၊ တညွဳိးညွိဳးႏွင့္
ပုထိုးျမင့္ေမာင္း၊ ေက်ာင္းႀကိဳ ေက်ာင္းၾကား
လွည့္လည္သြားလ်က္၊ မစားေလရ၊ ဝမ္းမဝ၍
ဆြမ္းမွ် မတင္ႏိုင္ ရွိမည္တည္း။

ထေလာ့ ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔
တို႔ရြာ တို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမဝယ္

 ေရခ်ဳိေသာက္ရန္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္
သီးႏွံခ်ဳိပ်ား၊ မ်ားလည္း မ်ား၏။

မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္

ျမင္သာျမင္ရ၊ မစားရ၍

ေတာကၿပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း။

ထေလာ့ ျမန္မာ၊ ျမန္မာထေလာ့
အားမေပ်ာ့ႏွင့္၊ မေလွ်ာ့လံု႔လ
သူက စ၍၊ ငါက အားလံုး
လက္ရံုးမ်ားေျမာင္၊ ဉာဏ္မ်ားေျမာင္ႏွင့္
စြမ္းေဆာင္ၾကေလ၊ ေဆာင္ၾကေလေလာ့။

ဤေျမ ဤရြာ၊ ဘယ္သူ႔ရြာလဲ
ဤယာစပါး၊ ဘယ္သူ႔စပါးလဲ
ထားေလာ့တာဝန္၊ ပြန္ေလာ့ လုပ္ငန္း
ဉာဏ္ေရွ႕ပန္း၍၊ တစိတ္တဝမ္း ညီေစသတည္း။ 

ဆရာေဇာ္ဂ်ီ
၁၉၃၅ ၾသဂုတ္လ ႀကီးပြားေရးမဂၢဇင္း

ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအတြက္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကေန အားလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ တိုက္တြန္းထားတဲ့ ဒီကဗ်ာဟာ ကိုလိုနီေခတ္ကို ရည္ရြယ္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီကေန႔ေခတ္နဲ႔လည္း လုိက္ဖက္ေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ ဘယ္လို ေတြးေတာသင့္တယ္၊ ဘာေတြ လုပ္သင့္တယ္ဆိုတာ ဆင္ျခင္မိေစပါတယ္။

ကူးယူေဖာ္ျပေသာေနရာ
http://truthdevotee.blogspot.com/2010/02/blog-post_3104.html

ႀကိဳးစားသူမ်ားစုေဝးရာ ျမန္မာအဲရင္းအဖြဲ႕ (၂ဝ၁၅ခုႏွစ္ ေမလ)