ငါ့အေဖ.....

ကၽြန္ေတာ္ ၄ ႏွစ္သားအရြယ္.... ငါ႔အေဖက ဘာမဆိုလုပ္တတ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ၅ ႏွစ္သားအရြယ္.... ငါ႔အေဖ မသိတာဘာမွမရွိဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ ၆ ႏွစ္သားအရြယ္.... ငါ႔အေဖက မင္းအေဖထက္သာတယ္ကြ။
ကၽြန္ေတာ္ ၈ ႏွစ္သားအရြယ္.... ငါ့အေဖက အကုန္လံုးေတာ႔လည္းအတိအက်မသိဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ ၁ဝ ႏွစ္သားအရြယ္....အေဖတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႔ အခုနဲ႔ကတျခားစီပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ၁၂ ႏွစ္သားအရြယ္.... အင္း.... အဲဒါေတာ႔ အေဖလည္းဘယ္သိပါ႔မလဲ။
သူကအသက္ႀကီးၿပီဆိုေတာ႔ ကေလးတုန္းကအေၾကာင္းေတြမမွတ္မိႏိူင္ေတာ႔ဘူးေလ။

ကၽြန္ေတာ္ ၁၄ ႏွစ္သားအရြယ္.....အေဖကို ထည့္ေျပာမေနနဲ႔ သူကေရွးရိုးသမားၾကီးေလ။
ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၂၁ ႏွစ္အရြယ္....
အေဖကအဖိုးႀကီးပါဗ်ာ ... ထားပါေတာ႔ ေအာက္ေနၿပီ လံုးဝေအာက္ေနၿပီ။ 
ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၂၅ ႏွစ္မွာ... အေဖလည္းနဲနဲပါးပါးေတာ႔သိတယ္ေလလူႀကီးပဲဟာ။

ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၃ဝ ႏွစ္က်ေတာ႔........ ဒီကိစၥမ်ိဳးကိုအေဖကိုနည္းနည္းပါးပါးေမးျမန္းၾကည့္ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာ အေဖကအေတြ႕အႀကံဳ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၃၅ ႏွစ္မွာ... အေဖနဲ႔တိုင္ပင္ျပီးမွပဲ ဒီကိစၥအတြက္ငါတစ္ခုခုလုပ္ႏိူင္မယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၄ဝ ႏွစ္မွာ... အေဖသာဆိုရင္ ဒီကိစၥဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲမသိဘူး။
အေဖကအေတြ႔အႀကံဳစံုတယ္၊ အေျမာ္အျမင္လည္းရွိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၅ဝ လည္းေရာက္ေရာ.... ဒီကိစၥကို အခုေနသာအေဖနဲ႔တိုင္ပင္ခြင္႔ရမယ္ဆိုရင္
ဘယ္ေလာက္ေပးရေပးရ ငါေပးပါတယ္၊ အေဖ႔အရည္အခ်င္းေတြကို
အေဖရွိတုန္းက ေကာင္းေကာင္းသတိမထားမိတာ သိပ္ႏွေျမာစရာေကာင္းတယ္၊
တကယ္ဆို ငါ အေဖ႔ဆီက အမ်ားႀကီးရခဲ႔ဖို႔ေကာင္းတယ္။

ဖခင္တို႔၏ ေမတၱာႏွင့္တန္ဖိုးကိုအစဥ္သိတတ္ၾကပါေစရန္ရည္ရြယ္လွ်က္....
ျမန္မာအဲရင္းအဖြဲ႕